طبع گشنیز سرد است یا گرم؟

گشنیز از گیاهان و سبزیجات بسیار مفید و شناخته شده در جهان است و این گیاه صورت تازه یا خشک شده در آشپزی استفاده می شود و دارای خواص پیشگیری از بیماری و تقویت سلامتی بدن را دارد. این گیاه بسیار مفید سرشار از ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز بدن است.

گشنیز حاوی بسیاری از مواد معدنی است که می تواند به راحتی با عفونت های بدن مقابله کند. همچنین باعث تقویت معده می شود و می تواند نفخ شکم را بطرف سازد. جالب است بدانید که تخم گشنیز هم مانند گیاه گشنیز سرشار از خواص مختلفی برای بدن می باشد. مواد چرب گشنیز مرکب از اسید اولئیک ، اسید پالمتیک ، اسید لینولئیک و اسید پتروسه لینیک است .در برگ های خشک گشنیز مقدر زیادی ویتامین A,C یافت می شود.

تاریخچه مصرف گشنیز

در حالی که منشا دقیق گشنیز همچنان یک راز باقی مانده است، اعتقاد بر این است که پیدایش این گیاه در ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد از مدیترانه و جنوب غربی اروپا بوده است. گشنیز هزاران سال است که مورد استفاده قرار گرفته است. تاریخ استفاده از آن به مصریان باستان باز می گردد.

دانه ها در مقبره ها (از جمله رامسس دوم ) قرار داده می شدند و در متون مورد بحث قرار گرفتند. هم مصریان و هم یونانیان باستان فکر می کردند که گشنیز داروی غرایز جنسی است. مصری ها همچنین از این ادویه در تولید مرهم و ضماد برای دردهای عضلانی و تسکین آرتریت استفاده می کردند. حتی در زمان یونانیان باستان به عنوان یک عنصر در عطر استفاده می شد.

دانه گشنیز حتی در کتاب خروج از عهد عتیق ذکر شده است. دیگر اشارات باستانی به گشنیز در معروف «قصه های شب های عربی» آمده است.

گشنیز به عنوان جعفری چینی نیز شناخته می شود. صدها سال است که در غذاهای چینی استفاده می شود چینی ها بر این باور بودند که این ماده باعث افزایش قوای جنسی و جاودانگی می شود. حتی گشنیز را به عنوان یک گیاه دارویی قوی برای درمان بیماری های مختلف مانند یبوست، نفخ، حالت تهوع و حتی سرخک استفاده می کردند.

این گیاه توسط رومی ها در آسیا گسترش یافت و همچنین به بریتانیا معرفی شد. در سال ۱۶۷۰، بریتانیایی ها این گیاه را به آمریکای شمالی آوردند، اگرچه پیش از آنها فاتحان اسپانیایی گشنیز را به قاره آمریکا معرفی کردند. این گیاه به سرعت در آمریکای لاتین و مکزیک محبوب شد و تا به امروز در انواع غذاهای مکزیکی مانند بوریتو، تاکو، توستادو، ناچو و فاهیتا ظاهر می‌شود.

گشنیز همچنین یک گیاه اصلی در غذاهای هندی و آسیایی است، آمریکایی ها بیشتر با گشنیز در سالسا آشنا هستند. با این حال، گشنیز در سرتاسر جهان در پخت و پز و آماده سازی های بی شماری استفاده می شود. از آن در پخت گوشت، مرغ، ماهی، سس، ماریناد و غیره استفاده می شود. با این وجود از آن به عنوان محبوب ترین گیاه دارویی جهان یاد می شود.

گشنیز یکی از قدیمی ترین گیاهانی است که توسط انسان کشت شده است. این گیاه در بخش‌هایی از آسیای غربی، جنوب اروپا و همچنین بخش‌هایی از مدیترانه رایج است و از آن برای اهداف آشپزی و دارویی استفاده می شود.

گشنیز گرم است یا سرد؟

گشنیز طبع سرد و خشک دارد و برای افراد گرم مزاج مفید است و می توانند به راحتی از گشنیز استفاده کنند. البته ممکن است برخی افراد به گشنیز حساسیت داشته باشند، این افراد نباید از گشنیز استفاده کنند. البته افراد سرد مزاج نیز می توانند از گشنیز به همراه مصلح آن مصرف کنند.

مصلح گشنیز

مصلح در طب سنتی ایران به مواد غذایی یا دارویی که بتواند باعث تعادل کردن طبع مواد غذایی در بدن شود گویند. گشنیز یک گیاه با طبع سرد و خشک است و افراد سرد مزاج بهتر است این گیاه را به همراه مصلح آن مصرف کنند. مصلح گشنیز شامل:

• دارچین
• سکنجبین